De Dwarsliggers van de Vernieuwing

Vorige week lag ik achterover op de bank, met de beentjes omhoog, bij te komen van een intensieve behandeling door de osteopaat.

Maar ik lag ook te genieten! Van de take-over van het Energetisch Week Bericht door oudste dochter Wenske. Aanvankelijk bracht mijn vraag om dit te doen, haar even in verwarring. Maar al snel nam haar enthousiaste betrokkenheid, haar creativiteit en haar intelligentie het over. Het resultaat was heerlijk om te lezen. Vond ik!

Nu zit ik al een tijdje te drammen over het loslaten van wat niet langer dient; over het uit de weg ruimen wat je ontwikkeling in de weg staat; en over het kiezen tussen wat je wilt en wat je niet (meer) wilt.

Die take-over liet me echter nog iets anders realiseren. De vraag kwam namelijk in mij op in hoeverre je als oudere generatie, een jongere generatie soms in de weg kunt staan. Dat je jezelf in de weg kunt staan moge duidelijk zijn. Voorbeelden te over. Maar hoe zit dat met ouders (en ouderen in het algemeen) die de weg die hun kinderen (of jongeren in het algemeen) te gaan hebben, bewust of onbewust blokkeren?

Soms zie je dat ouders ergens dwars voor gaan liggen als hun kind iets wil.

Dat is dan duidelijk. Maar soms is het ook onbewust wat er gebeurt. Een onvervuld verlangen van de ouder die zijn of haar hoop vestigt op de jongere generatie om dat verlangen tot vervulling te brengen. Een projectie die een eigen leven gaat leiden. Een angst die vrijheid verhindert. Hoeveel echte ruimte geef je als ouder je kind eigenlijk om de eigen weg te gaan? Hoeveel ruimte geef jij je innerlijke kind om de draad op te pakken waar het de weg kwijt was geraakt? Hoe vaak wordt die eigen weg niet over voorgebaande paden geleid?

We streven een beter leven, een betere wereld na voor onze kinderen.

Maar we vergeten dat om voor hen een ‘beter’ (wat is de definitie van ‘beter’ eigenlijk?) leven en een betere wereld te creëren we de boel eerst op de schop moeten gooien zodat de blokkades uit de weg geruimd kunnen worden. Of die nu op straat liggen of in ons hoofd zitten.

“Wanneer iets in harmonie is maar die harmonie voldoet niet meer, moet je eerst verwarring scheppen om tot een nieuwe harmonie te kunnen komen.”

Het is een uitspraak van een oude druïde die dat ooit, in een vorig leven, tegen me zei. Ik hecht er veel waarde aan. Niet dat dit rechtvaardigt om de boel overhoop te gooien als dat niet perse noodzakelijk is! Maar wel dat noodzakelijke evolutie, ontwikkeling, groei en vernieuwing het overhoop gooien van de boel soms rechtvaardigen. Te beginnen in je eigen leven.

Daarvan heeft eenieder dit jaar inmiddels al z’n portie gehad lijkt me.

Passend bij de energie van het jaar. Passend ook bij de noodzaak om evolutie, ontwikkeling, groei en vernieuwing toe te laten. Want zoals het ging, gaat het niet meer. Het aangaan van die confrontatie, te beginnen met jezelf, is wat de noodzaak tot zelfonderzoek rechtvaardigt.

Om te voorkomen dat we volgend jaar de dwarsliggers van de vernieuwing worden.

Om te voorkomen dat je jezelf tot last wordt in wat je ziel nodig heeft om verder te komen. Want de grootste dwarsligger in het vooruitkomen in je eigen leven, ben je zelf.

*) Save the date! Zondag 19 januari Nine Star Ki Event 2025.

**)Kenniscollectie-leden krijgen voorrang op details en tickets!