Wave Jumping
Sep 14, 2024When the current gives you waves, jump them!
Het kan energetisch wat stormachtig voelen op dit moment.
Dingen lopen anders dan gepland. Of je komt ineens in een situatie waar je zelf niet voor gekozen zou hebben.
Het is het thema van dit moment.
Soms slaat de flow van kosmische energie linksaf terwijl jij rechtsaf wilt. Alleen om je daar te brengen waar weer wat te ervaren valt.
Ik wilde rechtsaf, een weg gevuld met plichten en verantwoordelijkheden. Maar het leven dacht daar anders over.
Hij zei: “Ik heb al een vakantie gereserveerd staan. Ga je mee?”
Ik zei: “Ik zou graag met je meegaan, maar dat zit er even niet in.”
Hij zei: “Maar ik wil niet zonder jou gaan. Ik neem je mee.”
Ik zei: “Heb ik daar nog iets tegenin te brengen?”
Hij zei: “Weinig.”
Ik zei: “Dus je ontvoert me?”
Hij zei: “Ja.”
En ik zei: “Ok.” en ging mee…
…naar een plek die ik zelf niet snel als bestemming zou kiezen: een sub-tropisch (of sup-tropisch 😁) eiland.
Dat deed me realiseren dat je soms naar een plek of in een situatie gebracht wordt die je zelf nooit zou kiezen. En altijd, is mijn ervaring, ligt daar het goud van de uit ervaring opgedane inzichten voor het oprapen.
Het begon er mee dat ik na de eerste dag nietsdoen hier, me realiseerde hoe moe ik was.
Een diepe, intense vermoeidheid, verborgen in de plooien van mijn systeem, die zich nu vanwege het echte nietsdoen, kon tonen.
Nu de mammoet van een opleiding,
die 18 jaar mijn levensritme heeft bepaald, uit mijn agenda is verdwenen, hoeft mijn hoofd zich niet meer te buigen over roosters; invulling van lessen; studenten die begeleiding nodig hebben; leslocaties met merkwaardige opvattingen; dieetwensen die doorgegeven moeten worden aan de arme cateraar die eens verzuchtte: “Dan kan ik alleen nog heet water serveren als soep.”; en over huiswerkopdrachten; tentamens; scripties; puntentellingen; en vragen die gesteld worden en nooit eerder gesteld zijn.
De ruimte die erdoor ontstaat voelt wijds en maagdelijk.
Ik realiseer me dat dat overeenkomt met het gevoel dat ik had na het overlijden van mijn moeder.
Nu dus wederom dit gevoel. Een herhaling. En een herhaling duidt immer ergens op. In mijn geval op een “negatief moeder complex” dat zijn basis heeft in een niet goed functionerende relatie met ‘moeder’ of de ‘archetypische moeder’. Het is een issue waar ik me zeer bewust van ben en al langer mee aan het werk ben.
Symptomen zijn bijvoorbeeld een eeuwige innerlijke kritische stem die me in mijn geval maar al te vaak inadequaat en onwaardig heeft laten voelen.
Ook kan het “negatief moeder complex” zich laten zien in projecties op anderen die dan als te bezorgd, te kritisch of te verstikkend ervaren worden. Het “negatief moeder complex” kan ook leiden tot een angst om te falen omdat niets goed genoeg is, wat weer kan leiden tot een neiging tot perfectionisme uit angst om afgewezen te worden. Verder kan schaamte over het teleurstellen van de moeder figuur leiden tot een chronisch gevoel van ‘niet goed genoeg zijn’, of ‘er niet toe doen.’
Ze komen, liggend op mijn ligbedje op het strand, in verschillende vormen en gedaantes voorbij deze symptomen.
Sommigen herken ik erg goed. Andere zijn me minder vertrouwd. Maar wat duidelijk is dat het ‘niet goed genoeg zijn’ een belangrijke verborgen drijvende kracht is geweest achter mijn werk. Nu ik hier lig niets te doen vraag ik me ook af: “Waar heb ik dit aan verdiend?”. Om me onmiddellijk te realiseren dat dit genieten geen beloning is voor goed gedrag. Het gebeurt juist omdat ik de angst om te falen en om te ontvangen, loslaat. Het past ook in het proces van loslaten, waar ik al een tijdje mee bezig ben, van alle wereldlijke zaken zoals status, bezittingen e.d.
